Jak często przeprowadzać dezynfekcję systemów pojenia u brojlerów?
Woda to najtańszy „paszowy składnik” w chowie brojlerów. Gdy linie pojenia są czyste, ptaki piją chętnie i równomiernie. Coraz więcej hodowców pyta więc, jak ułożyć rutynę, by dezynfekcja systemów pojenia była skuteczna i bezpieczna.
W tym artykule znajdziesz prosty harmonogram na cykl brojlera. Dowiesz się też, co wpływa na częstotliwość zabiegów, jak usuwać biofilm i jak dobrać środek, który nie obciąży stada.
Dlaczego regularna dezynfekcja systemów pojenia jest ważna?
Chroni stado przed biofilmem i patogenami oraz utrzymuje drożność linii.
Biofilm tworzy się szybko, zwłaszcza przy cieplejszej wodzie i dodatkach do wody. W nim łatwo gromadzą się bakterie i osady. To zwiększa ryzyko biegunek, pogarsza pobranie paszy i wody oraz zatyka poidła. Regularna dezynfekcja systemów pojenia ogranicza biofilm, stabilizuje przepływ i ciśnienie, a także ułatwia utrzymanie jakości wody na końcówkach linii. Dzięki temu stado pije wodę o przewidywalnych parametrach.
Jak często dezynfekować linie pojenia podczas cyklu brojlerów?
Na co dzień stosuje się ciągłą sanityzację wody niskim stężeniem i regularne płukanie linii, a pełne mycie i dezynfekcję wykonuje się między rzutami.
W praktyce sprawdza się prosty układ zadań w cyklu brojlera:
Codziennie: krótkie przepłukanie linii, szczególnie przy wyższej temperaturze w kurniku.
W trakcie chowu: stała sanityzacja wody zgodnie z etykietą środka bezpiecznego w obecności ptaków.
Raz w tygodniu: dłuższe płukanie sekcji, opróżnienie martwych odcinków, kontrola końcówek i filtrów.
Między rzutami: pełne mycie, odkamienianie i dezynfekcja całego systemu, następnie płukanie i test jakości wody.
Jakie czynniki wpływają na częstotliwość zabiegów w liniach pojenia?
Najsilniej wpływa jakość wody, temperatura, dodatki podawane do wody i budowa instalacji.
Warto wziąć pod uwagę:
Źródło wody i parametry, na przykład twardość, żelazo, mangan, pH.
Temperaturę otoczenia i kurnika.
Długość linii, martwe odcinki, liczbę punktów pojenia.
Wiek i obsadę ptaków.
Częstotliwość podawania leków, witamin, elektrolitów i zakwaszaczy.
Historię zatykania nypel i awarie dozowników.
Kiedy po leczeniu wykonać dodatkowe czyszczenie i sanitację?
Bezpośrednio po zakończeniu podawania preparatów do wody i w krótkim czasie po tym okresie.
Leki, witaminy i dodatki żywieniowe często zostawiają osady, które odżywiają biofilm. Dlatego po każdym podawaniu preparatów do wody stosuje się przepłukanie linii i przywrócenie ciągłej sanityzacji zgodnie z etykietą środka. Jeśli w linii widoczne są osady lub śluz, potrzebne jest czyszczenie wspomagające. Najczęściej obejmuje ono płukanie, a w razie potrzeby czyszczenie zasadowe oraz krótkie odkamienianie.
Jak przeprowadzić czyszczenie i odkamienianie przed sanitacją?
Najpierw mycie zasadowe na biofilm, potem odkamienianie kwaśne, a na końcu dezynfekcja i płukanie.
Typowa sekwencja obejmuje:
Ocenę stanu instalacji oraz demontaż i oczyszczenie filtrów i końcówek.
Mycie zasadowe, aby rozpuścić biofilm i tłuszcze. Następnie płukanie.
Odkamienianie środkiem kwaśnym, aby usunąć kamień i osady mineralne. Następnie płukanie.
Dezynfekcję całego układu, zgodnie z czasem kontaktu wskazanym przez producenta środka.
Końcowe płukanie do wody technologicznie czystej i weryfikację przepływu.
Jak dobrać środek i procedury bezpieczne dla brojlerów?
Wybiera się preparat o szerokim spektrum, przebadany, biodegradowalny i kompatybilny z materiałami w instalacji, z jasną instrukcją użycia w obecności ptaków.
Przy wyborze pomocne są kryteria:
Skuteczność wobec bakterii, wirusów i grzybów oraz zdolność rozbijania biofilmu.
Bezpieczeństwo dla zwierząt i ludzi oraz niska toksyczność.
Biodegradowalność i brak tendencji do korozji elementów instalacji.
Zgodność z materiałami, z których wykonano rury i poidła.
Czytelne zalecenia co do stężeń, czasu kontaktu, płukania oraz stosowania podczas chowu.
Możliwość kontroli stężenia roboczego prostymi testami.
Jak sprawdzać skuteczność zabiegów i usuwać biofilm z linii pojenia?
Łączy się badania jakości wody z przeglądem instalacji i kontrolą przepływu.
Skuteczność weryfikuje się poprzez:
Badania mikrobiologiczne wody w punktach poboru i na końcówkach linii.
Szybkie testy paskowe lub kolorymetryczne stężenia środka i pH.
Przegląd filtrów, zaworów i nypel pod kątem osadów i śluzu.
Obserwację równomierności przepływu oraz stabilności ciśnienia.
W razie oznak biofilmu powtarza się sekwencję: mycie zasadowe, odkamienianie, dezynfekcja. Uporczywe odcinki traktuje się dłuższym czasem kontaktu, zgodnie z instrukcją środka.
Jak zaplanować harmonogram zabiegów sanitarnych dla bioasekuracji?
Plan obejmuje stałą sanityzację, regularne płukania, punkty kontrolne i działania po zdarzeniach krytycznych.
Przykładowy układ prac:
Między rzutami: pełne mycie zasadowe, odkamienianie, dezynfekcja, płukanie, test jakości wody.
W trakcie chowu: ciągła sanityzacja wody w dopuszczalnym stężeniu roboczym oraz codzienne krótkie płukanie linii.
Cotygodniowo: dłuższe płukanie sekcji i kontrola filtrów, końcówek oraz martwych odcinków.
Po leczeniu lub dodatkach do wody: niezwłoczne płukanie i wzmocniona sanityzacja.
Po awarii, spadku ciśnienia lub dłuższym postoju: płukanie i kontrola mikrobiologii.
Regularne pomiary i dokumentacja wyników jako element bioasekuracji.
Regularna, dobrze dobrana dezynfekcja systemów pojenia to realna ochrona wyników produkcyjnych. Czytelny plan, monitorowanie i praca na sprawdzonych procedurach zmniejszają ryzyko i upraszczają codzienność w kurniku.
Umów bezpłatną konsultację i ułóż indywidualny plan dezynfekcji systemów pojenia dla swojej fermy brojlerów.
Chcesz ograniczyć biofilm i poprawić równomierność pobierania wody przez brojlery? Umów bezpłatną konsultację i otrzymaj indywidualny harmonogram dezynfekcji (codzienne przepłukiwania, cotygodniowe płukania i pełne mycie między rzutami): https://silveco.eu/kategoria-produktu/dezynfekcja-systemow-pojenia/.
